Yine, Ahmet Ümit’in kitabı bitirilir, ama öyle koltukta uzanarak değil, evde hiç değil. Dolmuş sırasında ya da sokaktaki bankta. Ya da yürürken korka korka. Çünkü sonlar da ilkler kadar özel. Bu seferkinin adı “Kırlangıç Çığlığı”...

Hiç merak ettin mi? Ölümsüzlük olsaydı ne olurdu? Hepimiz hep yaşasaydık. Sevdiklerimizi hiç kaybetmek zorunda kalmasaydık… İlk bakışta çok güzel gelebilir. Ancak pek çok olumsuz yanı da var. Haydi, hayal gücümüzü zorlayalım ve bakalım neler olurmuş...

Merhaba! Uzunca bir aradan sonra, yeniden buralardayım. Bu yazımda, daha evvel yapmadığım bir şey deneyeceğim. Şu zamana kadar hep kitapları şiire çevirmeyi denedim ama bu yazımda, bir yağlı boya tablosunu şiire çevirmeyi deneyeceğim. Pablo...