Ayşe Abla, Ohal ne demek?

Bir toplantının sonlarına doğru, artık fena halde bunalmışken sordu bu soruyu. Konuşmacıların arkasında bulunan pankartta “Darbeye, Ohale hayır” yazıyordu. Birkaç saat önce tanışmıştık, ilkokul ikinci sınıfa yeni geçtiğini öğrenmiştim. Okumayı öğrenir öğrenmez tuhaf kısaltmalar giriyordu hece dağarcığına. İşte yine boncuk gözlü bir çocuk, tam da ona yaşanabilir bir dünya bırakmak için konuşulurken, büyüklerinin bütün ezberlerini bozacak soruyu sormuştu.

“Ohal, olağanüstü halin kısaltması Ali. Yani olağan şeylerin olmadığı, olağan dışı olayların yaşandığı bir hal. Aslında olağandışı olayların sıradan hale geldiği bir hal. Mesela artık ohal varsa, “sana her şeyi yapabilirim” diyebilir polis memuru seni gözaltına aldığında. Kan şekerini kontrol altına alamazsın, çünkü şeker ilaçlarını vermezler. Biliyor musun şeker hastalarının yaraları geç iyileşir. Bir ülke kocaman bir beden gibi olur, yaraları iyileşmez o halde. Mesela sen kitaplarını okursun, cümleleriyle yaralarını sararsın ama o yazar içeride sidikli bir yatağın üzerindedir. Oysa o anda deniz kenarındadır, püfür püfür bir vapurun yan tarafındadır. Her yerde polis, asker vardır ama kendileri de dahil olmak üzere hiç kimse güvende değildir. Her yanında çiçekli taçlar satılan meydanda, hiçbir umudu yeşertmeyecek sucuk-ekmek kuyrukları olur. Kimse kimseyi kalabalık bir yere çağıramaz, çünkü tesadüfen ölünebilir, kimse tesadüfen ölüme sebebiyet vermenin vicdan azabını taşıyamaz Ali. Samimi itiraflar, kandırılmamışlığın onurunun önüne geçer. Kandırılmamak suç olur Ali. Pek doğru tespitler cumhuriyetinde herkes Sırat Köprüsünde selfie çektirme yarışındadır”.

-Boş ver şimdi o hali, bu hali filan, sen bana diş perisini anlatacaktın.

-Benim çok uykum geldi Ayşe Abla, sonra anlatırım. Bana bir şarkı söyle de uyuyayım.

-Benim sesim çok kötüdür ama.

-Olsun, sen yine de söyle.

Öyle bir ninni söylesem ki, dünyanın bütün çocukları uyusa, bugünler geçtiğinde uyandırsam hepsini. Sesim çok kötüdür velakin, o büyük koroda fark edilmez.