Hakan Saka
2013 yılında askerliğim esnasında acemi birliğindeyken Kütahya’da tam yemin töreni öncesinde iki askerde kızamık durumu vuku bulmuş ve 2500 civarında kısa dönem asker apar topar karantinaya alınmıştı.
11 şanssız kısa dönem askerden biri olarak yemin töreninden bir gün önce ustalık birliğine katılmak üzere Muş’a gönderilmiştim. Muş bizi -27 derece soğukla karşılamıştı ve Kütahya’daki karantinadan habersizdik.
Eşyalarımızı yerleştirmiş, ilk gecenin uykusuna geçmişken 03:00 sularında komutan yüzünde maskeyle bizi uyandırmıştı; “Kütahya’dan gelen askerler koridora dizilsinler”
O gece askeriyenin misafirhanesinde birbirini tanımayan 11 asker olarak 17 gün sürecek zorlu bir karantina süreci başlamıştı. Üçer ve dörder kişilik toplam 4 odada dış dünyadan tamamen kopuk 17 gün.
Tabi radyo, tv vs. hiçbirşey yoktu odalarda. Ya diğer askerlerle muhabbet edeceksiniz ya da kitap okuyacaksınız başka bir alternatifiniz bulunmamaktaydı.
Karantina günlüklerinde ilk birkaç gün 11 asker feci keyif içindeydi. Acemi birliğinin yorgunluğu, diğer askerlerden ve komutanların emirlerinden uzak olmak askerlik için bulunmaz bir nimetti.
İlerleyen günlerde herkesin psikolojisi bozulmaya başlamıştı. Küfürlü konuşmalar, el şakaları beraberinde kavgaları da getirmişti ve herkes karantinanın bir an önce bitmesi için dua etmeye başlamıştı.
17. günün sonunda karantina bitmişti ve 11 asker içinde birbiriyle küs olmayan çok az kişi kalmıştı, herkes psikolojik olarak tükenmiş durumdaydı ve askerliğin kalan günleri bu psikolojik çöküntü ile geçmişti.
Ben bu ülkenin ilk karantinafobi hastalarındanım.
Erkan Saka
