Bir Hindistan Gezisi (Bölüm 11)- Sona geldik!

TAPINAKLAR VE HİNDİSTAN’DAN DÖNÜŞ

Haridwar’da sabah kalkınca turizm ofisine gittik, şelalelerin, tapınakların ve doğal güzelliklerin olduğu bölgeyi günlük turla 62.5 liraya gezdirebileceklerini söylediler. Yarın için konuştuk, o gece trende varmış Yeni Delhi’ye. O gün Haridwar’daki tapınakları gezmek için bir tuktukçuyla anlaştık 1000 rupiye, Hindistan’ın en önemli tanrısının ismi Şiva neredeyse her yerde onun heykeli var. Haridwar’a yakın bir yerde tapınakların olduğu bölgeye gittik, fiyatlar daha ucuzluyordu, insanlar tapınağa girerken, bir elini kapının girişine değdiriyorlar bir elini alnına kendi dillerinde dualar ediyorlar, çoğu son dönemde yapılmış gibiydi, kimilerinin girişinde cüzi ücretler ödedik içeride resim çekilebiliyor. Ayakkabılar kapının dışında. Kabartmalar, tarihi olayların canlandırıldığı enstantaneler. 4. Tapınağı gezerken mesaj geldi çıkış vizesi onaylandığına dair. Hemen arkadaş tuk tuk’çuya dönüyoruz dedi. Haridwar’a varınca parasını verdik, turizm ofisine girdik, çıkış vizesinin çıktısını aldık. Yeni Delhi’ye dönüş için araç sorduk. En yakın saat 14:00 otobüs varmış. Bana kalsa nasıl olsa onayı aldık bir gün daha kalıp oraları gezdikten sonra düşünürüz modundayım. Arkadaş hemen dönelim dedi. Sabah aktarmalı dönüş uçağı 8000 lira civarında bir yere sorduk direkt uçuş 17500 lira. Bizim için makul rakam 8000 lira civarı. Turizm ofisinden o fiyata alamazsın internetten almak lazım. Neyse uzatmayayım otobüse bindik ama sanki türbülansa girdik, bir an önce ülkeden ayrılmak istiyoruz, bilet fiyatları sürekli yükseliyor. Yolda mola verdik, masala çayı istedik, farklı bir çay doldurdu, içmek istemedik, baktı benim şaşkın duruşuma ben anlamam parayı verin ben doldurdum deyince içmediğimiz çayın parasını ödedik, bir yandan maraşlıyla irtibat halindeyiz aslında o bileti alabilir bizim yanımızda dolar var biz varınca parayı ona veririz o da tam güvenip bileti almak istemiyor.  Telefon konuşmalarının birinde abi dedi bir de çanta var onu da götürür müsünüz dedi. Ben tamam dedim, ama telefonu kapatınca hemen arkadaşa Maraşlının’da günahını almıyalım da bu çanta işi sakat dedim. Onun yanına gitmeyelim başka bir yol bulmalıyız. 30 yıllık bir arkadaşım vardı Nişantaşı Anadolu Lisesinden telefon numarasını ezbere bilirim. Hemen aklıma geldi, Hindistan’a gelmeden onu da aramıştım. O daha önce gelmiş bana sıkı sıkı tembih etmişti sakın oraya gitme diye. Telefon yabancı numara olmasına rağmen baktı hemen hesaba para yatırılabilir misin dedim. Çünkü benim hesap bloke durumda, kartları çaldırdığım için, o an yanımızdaki parayı kullanamıyoruz.  Panik içindeyiz bir tarafta çok sağ olsun söylediğim rakamı yarım saat içinde arkadaşın İban’ına yatırmış artık internetten bilet alabilecektik, Maraşlının yanına gitmeden. Bu arada bilet fiyatları 13000’e çıktı. Yeni Delhi’ye vardık otobüs bekliyoruz gelmiyor, havaalanına gitmek için akşam trafiği kalabalık neyse yine bir tuk tuk bulduk, oradan da servis aracıyla havaalanın içine girdik. Arkadaş dedi ki biletleri ayrı ayrı alalım çünkü son bir bilet daha ucuz 7000 Tl ye kadar alabiliyorsun, içimden ya bir sıkıntı yaşarsak dedim ama yapacak başka bir şey yok. Kendine bilet aldı bana aldı. Ama biletin havaalanın içinde bir bürodan çıktısını almak gerekiyormuş. Kendi biletinin çıktısını aldı sıra bana geldi benim bilet iptal olmuş. Bileti olunca o içeri girdi, ben girişte dışarıda kaldım uçağı gece 02:00 de kalkıyor. Ben dışarıda onu bekliyorum güvenim tam kendi biletini yakar yine orada beni bırakmaz düşüncesindeyim, nerede ise 1 saat oldu gözükmüyor, arada aklıma geliyor gelemezse ne yaparım diye, neyse sonunda kapının ağzından bana seslendi hemen koşarak yanına vardı sıra var ama o esnada sırayı kim takar, güvenlikçiye de durumu anlatmış. Dedi ki benim uçakta iptal oldu, sana bilet aldım 8000 lira 05:40 da aynı uçağa çevirdiler benim bileti de dedi. En son kontrolden geçiyoruz o geçti görevlinin hemen arkasında ekrandan benim işleme bakıyor dondu kaldı o an güvenlikçi pasaporta baktı exit visa’nın çıktısına baktı, olmadı deseler çıkamazsın bilet de yanar. Neyse geçtik. Havaalanında eli silahlı güvenlikçiler var. Bahreyn aktarmalı uçacağız. Bahreyn’de 18 saat bekledik, arkadaş yorgun hasta ayakta zor duruyor. Ertesi gün saat 06:00 da İstanbul’a indik. Oradan Beyazıt’a gittik iyi bir valiz aldık. Vapura bindik karşıya geçiyoruz. Sabiha Gökçen’e gideceğiz. Uyumuş kalmışız. Güvenlikçiler uyandırdı. Geçici pasaportu havaalanında zımbaladılar ama eve dönene kadar yolcu izin kağıdı düzenlediler. Konya uçağına binince uyuya kaldık, bi baktık Konya, oradan otogara gittik Ereğli’ye giden bir otobüs bulduk, gece 4’te eve varabildim.

SON NOTLAR

2 Seneye yakın Hindistan çalıştık. Videolar resimler, sürekli plan  değiştirdik,   Varanasi’ye gitmekten son anda vazgeçtik cenaze yakılan Ganj Kıyısındaki şehir. En çok kapalı soğuk su tükettik günde 2 bazen üç litre. 2 haftada 8 kilo verdim. Hindistan koca bir deniz gibi hem güzel şeyler hem kötü şeyler içicice yaşıyor. Biz iki haftada çok az bir kısmını gördük, ama farklı kültürlerin, renklerin içiçe yaşadığı bir yer, arkadaşın deyimiyle Hindistan gezisi hayatımıza bir hediye oldu. Arkadaşım 60’a yakın 4K Çekim yaptı videolar var. İlk yola çıkış anımızdan dönüşe kadar. Pek çok resim çektik. Vize zor değil, 103 dolar istiyorlar yeşil pasaport işe yaramıyor. Gulf Air, Fly Nas’tan Daha iyi. Sadece hava alanında yaşadığım izlenim, Bahreyn daha rahat bir ülke Suudi Arabistan’la aynı değil. Uçak korkumu büyük ölçüde yendim. Yaşadığım bütün olumsuzluklara rağmen tekrar gitmek isterim imkanım olsa. Yola çıkmadan Mehmet Aktulga’yla görüştük İstanbul’da  çok destek oldu bana yaklaşık 15 sene önce gitmiş Hindistan’la ilgili bilgiler aldım kitap verdi, kendisine çok teşekkür ediyorum. Hindistan’dan dönünce Türkiye’ye alışmak zor, o kaosun içinde hepsi çok usta şoför, kavgasız gürültüsüz trafik işini halletmişler. Gitmeden bir arkadaşla konuşmuştuk ,” Agra’ya gitmek için otobüse binmiş otobüste fareleri görünce irkilmiş ayaklarını toplayacak olunca hemen uyarmışlar ya onlar senden rahatsız oluyorlarsa diye”, bütün canlılara saygı var, çok mütevaziler, hemen depremi soruyorlar. Size yardıma geldik diyorlar. İstanbulu daha çok duymuşlar, Türkiye’yi Türkmenistan’la karıştırıyorlar. Tuk Tuka binmeyi özlüyorum, Hindistan’daki insanların samimi içten gülüşlerini arıyorum. 2 haftada 6000 tl anca harcadık otel ücretleri, yemekler müze ücretleri . uçak biraz çok tuttu gidiş geliş 11000 tl. Kalküta’ya uçakla gittik geldik. 5000 de o gerçi önceden alabilseydik bilet daha ucuz olurdu. Uçağa 16000 tl + 2000 lira vize+6000 orada harcadık.

Tabi benim kişisel kayıplarım ayrı. Onlardan zaten yazıda bahsetmiştim. Bu kısa yazılarla Hindistanı anlatmak çok zor. Sadece Pahar Ganja ilk indiğimiz anı anlatmaya çalışsak koca bir kitap olur, bir nevi günlük gibi aklımda kalanları bahsettim. Hindistan bana göre mutlaka görülmesi ,kalınması gereken bir yer.