Yeni Zelanda Yol Günlüklerim

Üç ay önce Takaka kasabasından ayrıldığımda gözlerim yaşlıydı. İlk seyahat etmeye başladığım zamanlar, ayrılık hissi beni pek etkilemezdi. Ancak şimdi, 30 yaşımdan ve binlerce kilometre yol katettikten sonra bana bir şey oldu. Bir yerden ayrılmanın ağırlığını daha fazla hissediyorum. Son gecemde Takaka’da, seyahat arkadaşlarımla büyük bir sofra kurup keyifli bir akşam geçirdik. Ertesi gün, River Inn’de kalanlar kivi tarlasına gitmek için erkenden ayrıldılar. Ben ise, son hazırlıklarımı yaparak yola çıktım. Nelson gölü ve Doğu Yakası’na doğru ilerlemek için heyecanlıydım. İlk günümde, öğlene doğru göl kenarındaki kamp alanına ulaştım.

Ancak, Yeni Zelanda’da kamp yapmak isteyenler için bazı önemli bilgiler paylaşmak istiyorum. Ücretsiz kamp yapmak Yeni Zelanda genelinde yasaklanmış durumda. Ancak karavanınız varsa ücretsiz kamp alanlarında rahatlıkla kalabiliyorsunuz. Bu nedenle, uygun kamp alanlarını tercih etmek ve rezervasyon yapmak gerekiyor. Özellikle binek aracıyla seyahat edenler için ücretsiz kamp alanları oldukça sınırlı. Bunun sebebi, aracınızda seyyar tuvalet olmaması. Yeni Zelanda hükümeti, doğaya işemenizden pek haz etmiyor ve eğer yakalanırsanız işemenin cezası da var!Kamp alanları ise temiz ve düzenli. Su kaynağı ve tuvaletler genellikle mevcut. Bazı kamp alanlarında ise yağmurdan veya soğuktan korunabileceğiniz kulübeler bulunuyor. Yeni Zelanda’daki kamp yerlerine, ücretlerine, olanaklarına ve yürüyüş rotalarına https://www.doc.govt.nz/ adresinden ulaşabilirsiniz.

Nelson kamp alanına vardığımda ilk işim kaydımı yaptırmak ve kamp ücretini ödemek oldu. Bilgi merkezinden hava durumu ve yürüyüş rotalarının durumu hakkında bilgi aldım. Ertesi gün Angelus Hut’a yürümeyi planlıyordum, ancak yoğun yağmur nedeniyle rotanın kapalı olduğunu öğrendim. Bunun üzerine yolculuğuma devam etmeye karar verdim.

Yağmurlu bir günde yolculuğum sürdü. Yol üzerindeki şelaleleri görmek için durduğum her seferinde daha da ıslanmaktan bezginlik hissetmeye başladım. Neyse ki, sıcak bir kahve içmek için bir kafe buldum ve Westport’a yaklaştığımı fark ettim. Bu gece, Couchsurfing evinde konaklayacaktım ve ev sahibim oldukça ilginç biriydi. Jack (gerçek ismi değil), nudist bir yaşam tarzını benimseyen 70’lerinde bir beyefendiydi ve dünyanın çeşitli yerlerinde yaşamıştı.

Jack beni kocaman gülümsemesi ve giysileriyle karşıladı. Çünkü misafirlerinin nasıl rahat hissedeceğini ilk tanıştıkları anda bilemediği ve bu şekilde davranmasının daha doğru olduğunu savunuyordu. Ben de onu gönülden destekledim tabi :)) Ancak asıl sürpriz beni oturma odasında bekliyormuş, odanın her yeride doğada, plajda, evde ve dünyanın farklı yerlerinde çekilmiş nüde fotoğraflar vardı. Meğer Jack’ın bir de fotoğrafçılık tutkusu varmış. Fotoğraflarını incelerken, bazılarını rahatsız edici bulduğumu fark ettim, ancak bazıları da oldukça estetikti. Tüm gece, rahatsız olduğum fotoğraflar hakkında neden rahatsız hissettiğim ile ilgili, ve seyahatlerimizden, fotoğraf tutkumuzdan ve neden nudist bir yaşam tarzını benimsediğimizden bahsettik.

Ertesi sabah, Jack işe erken gitmek zorunda olduğu için anahtarı bana bıraktı. Kahvaltımı yaptıktan sonra biraz yürüyüş yaparak yolculuğuma devam etmeye karar verdim. Takaka hariç, Yeni Zelanda’da kasabalarda pek bir şey bulunmadığını fark ettim. Vahşi doğasını hayatım boyunca unutamayacağım Güney Adasına doğru yola koyuldum.